هفتمین کنفرانس و جایزه بین‌المللی مدیریت دانشی با رویکرد نوآوری و پایداری سازمانی به همت انجمن مدیریت ایران و با همکاری دانشگاه خاتم و انجمن مدیریت دانش اتریش و با مشارکت کارشناسان و متخصصین این حوزه در روز چهارشنبه 11 مهرماه 1403 در محل دانشگاه خاتم برگزار شد.
دکتر مجید قاسمی؛ رئیس شورای سیاستگذاری هفتمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت دانشی، رئیس هیئت مدیره انجمن مدیریت ایران و رئیس دانشگاه خاتم در این کنفرانس با موضوع” نوآوری و حرکت به سمت پایداری“، به ایراد سخنرانی پرداختند و وقتی فرمودند که وقتی دانشی را جمع‌آوری می‌کنیم، به دنبال بهره‌برداری از آن دانش هستیم اما وقتی مدیریت دانش را جمع‌آوری می‌کنیم، اهداف بلندتری را دنبال می‌کنیم.
ایشان نقش سرمایه انسانی را در موضوع مدیریت دانشی بسیار تعیین‌کننده توصیف کردند و بر اینکه بحث پایداری دانش و ایجاد آن مهمتر از گردش سرمایه انسانی است، تاکید کردند همچنین موضوع دانش را مهمترین مولفه در راه پایداری یک سازمان دانستند وفرمودند: بحث نوآوری پایدار اغلب شامل تبدیل ایده‌های خلاقانه به راه حل‌های جدید است. در دنیای کسب و کار رقابتی امروز، برندینگ و متمایز شدن نیازمند یک برتری نسبی است.
در ادامه برنامه‌های هفتمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت دانشی، نشستی تخصصی با عنوان “نوآوری و پایداری سازمانی ” به ریاست دکتر آذر صائمیان؛ دبیر شورای عالی این کنفرانس و با حضور و سخنرانی دکتر سیدحسین کاظمی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و سخنرانی آنلاین مهندس مجید سرایداریان؛ عضو کمیته علمی و فنی United Metric از اتریش برگزار شد.
در ابتدای این پنل دکتر صائمیان با بیان اینکه موضوع پایداری از حدود 7 سال پیش مورد توجه محافل علمی و اجرایی قرار داشته است، گفتند: پایداری به طور خلاصه به این معناست که از منابعی که در اختیار داریم، طوری استفاده کنیم که نیازهای فعلی ما را پاسخ بدهد و نیازهای نسل آینده را هم تامین کند.
در این نشست دکتر سیدحسین کاظمی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس در یک سخنرانی با عنوان “مدیریت دانش و الزامات پایداری؛ بررسی نقش پرکتیس‌های دانش” با بیان اینکه در دنیای مدرن 2 نوع تفکر داریم: تفکر تفکیکی/ساختاری و تفکر ترکیبی/پیوندی. تفکر نوع اول ناشی از درگیر شدن زیاد در موضوع تقسیمات و تفکیک کسب و کار از جامعه، تفکیک ذهن از جسم، تفکیک طبیعت از انسان و تفکیک دانش از تجربه است و یکی از آسیب‌های تفکر تفکیکی به مدیریت دانشی، تمایز بیش از حد بین نظریه و عمل است.
به گفته کاظمی، توجه به حدود بوم شناختی و اهداف بهزیستی اجتماعی، ترجمه مرزها و اهداف به زبان دغدغه‌ها و انتظارات ذی‌نفعان، تعیین ارزش‌های والای سازمان و ذی‌نفعان در فعالیت کسب و کاری و برنامه‌ریزی فعالیت‌های عملیاتی در مسیر پایداری از جمله الزامات پایداری سازمانی است.
سخنران بعدی این نشست ،مهندس مجید سرایداریان؛ عضو کمیته علمی و فنی United Metric از اتریش نیز در سخنرانی خود با عنوان “شاخص‌های پایداری و کارایی مدل مدیریت دانشی“ ضمن ارائه تعریفی از مدیریت مبتنی بر دانش گفت: فرآیندهای استراتژیک برای ایجاد، کسب و به اشتراک گذاری و استفاده از دانش در سازمان برای حل مسائل پیچیده جهت نیل به توسعه پایدار را مدیریت دانشی می‌نامند.
وی افزود: پایداری هم به فرآیندهایی اطلاق می‌شود که نیازهای زمان حال را بدون به خطر انداختن نسل‌های آینده تامین می‌کند. ما به دنبال این هستیم که در سازمان‌های مان به تعادلی بین مسائل اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی برسیم.
سرایدریان تاکید کرد: در چرخه عمر دانش ما باید هر بخش را به طور مجزا مورد استفاده قرار دهیم؛ شناسایی و کسب دانش، خلق و اشتراک دانش، ذخیره ساززی و به کارگیری دانش. سرمایه دانشی شامل سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه ارتباطی است.
در ادامه پروفسور آندریاس براندر استاد دانشگاه و متخصص مدیریت اجرایی در اتریش در سخنانی ضمن تقدیر از برگزارکنندگان هفتمین کنفرانس بین المللی مدیریت دانشی، به بیان نکاتی درباره تفاوت‌ها میان اکوسیسم‌های مختلف مدیریت دانشی در راه رسیدن به توسعه پایدار پرداخت.
در ادامه برنامه‌های کنفرانس مدیریت دانشی، نشستی با عنوان “عیب‌یابی نظام‌های مدیریت دانشی“ به ریاست دکتر محمد حسن‌زاده؛ عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرسو با حضور و سخنرانی دکتر محسن مرادی مقدم؛ استاد مدعو دانشگاه تهرانو دکتر پیام حقیقی بروجنی؛ استاد مدعو دانشگاه تهران برگزار شد.
دکتر حسن‌زاده در این نشست گفت: از سال 1970 که موضوع مدیریت دانشی در دنیا شکل گرفت و همچنین از سال 1385 که در ایران شکل گرفت، تا به الان، همواره دو نگاه به آن وجود داشته است؛ یک اعتقاد این است که مدیریت دانشی خیلی ما را جلو برده است، یک نگاه هم این است که مدیریت دانشی هدررفت سرمایه است. به هر روی، امروز بعد از 15 سال می‌توانیم عیب‌یابی نظام‌های مدیریت دانشی را انجام دهیم.
در ادامه دکترمرادی مقدم در یک سخنرانی با عنوان “آسیب‌شناسی چرخه مدیریت دانشی و تاثیر نقش HRBP در جهت تحقق عملکرد پایدار“، بر این نکته تاکید کرد که حوزه HR و سرمایه انسانی در ایران از تحولات جهانی این حوزه بسیار عقب افتاده و تقریبا می‌توان گفت در دهه 1970 گیر کرده است.
وی همچنین از این موضوع سخن گفت که تمایلات انسان‌ها برای مشارکت در نظام‌های مدیریتی سازمان‌ها روز به روز کاهش پیدا می‌کند و این در حالی است که اگر مدل عملیاتی HR سازمان‌هایمان را به HRBP تغییر دهیم، دانشی که خلق می‌شود، قطعا بیشتر است و این به ارتقای مدیریت دانشی هم کمک می‌کند.
سپس دکتر حقیقی بروجنی؛ استاد مدعو دانشگاه تهران در یک سخنرانی با عنوان “عارضه یابی نظام‌های مدیریت دانشی؛ نگاه همزمان بین المللی و ملی“ به تفاوت بین مطالعات و آنچه در حوزه اجرا اتفاق می‌افتد و همچنین تفاوت علل شکست پروژه‌های مدیریت دانشی در دنیا با آنچه باعث این شکست‌ها در ایران می‌شود، پرداخت و گفت: باید اذعان کرد که بیش از 50 درصد طرح‌های مدیریت دانشی در کل دنیا با خطا و شکست مواجه می‌شود.
وی فقدان فرهنگ سازمانی، عدم آگاهی پرسنل، محدودیت‌های زمانی، احتکار دانش و ایجاد سیلوهای دانشی، محدودیت‌های تکنولوژیکی، مقاومت در برابر تغییر و نبود انگیزه و شناخت را از جمله عوامل شکست در مدیریت دانشی برشمرد و تاکید کرد: فرهنگ، جزئی‌ترین فاکتور شکست است و آنچه در این حوزه سازمان‌ها را با شکست مواجه می‌کند، بستر و تغییرات مداوم مدیریتی است.
در ادامه برنامه‌های کنفرانس، از کتاب «استانداردهای نظام مدیریت دانش» که با حمایت معنوی و علمی انجمن مدیریت ایران و دانشگاه خاتم به چاپ رسیده است، رونمایی شد. در این برنامه آقای دکتر افشین تقوی مترجم کتاب ، توضیحات مختصری در خصوص کتاب را ارائه نمودند.
سپس دکتر آذر صائمیان؛ دبیر شورای عالی کنفرانس، بیانیه پایانی هفتمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت دانشی را قرائت کرد و در پایان مراسم از نویسندگان برتر مقالات برگزیده و همچنین نمایندگان برتر مدیریت دانشی و در آخر از شرکت های حاضر در فرایند جایزه مدیریت دانشی تقدیر گردید.
